บทที่ 192 — ความลับของนักประวัติศาสตร์

ไลโอร่า

สมุดบัญชีที่มีตราสัญลักษณ์อสรพิษของมาร์คัสวางหนักอึ้งอยู่บนโต๊ะ แต่ใจของฉันกลับหนักอึ้งยิ่งกว่า แต่ละถ้อยคำบนหน้ากระดาษที่ขาดวิ่นนั้นจิกฝังลงในใจฉันราวกับกรงเล็บ

“เขาจะอยู่ในแบล็กธอร์นไม่ได้...พวกเขาต้องทำงานแยกกัน แค่แลกเปลี่ยนข้อมูล” ฉันกระซิบ เสียงสั่นเครือ สองมือบีบขอบหนังสือแน่นจนกระด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ